Het trainen van veerkracht als kind blijkt een ‘ Cadillac van het leven’ te zijn. Aangezien het menselijk brein nog in de groei is, is een kind actief in ontwikkeling, volledig begiftigd met de cognitieve vaardigheden die nodig zijn om beslissingen te nemen, de gepresenteerde signalen te leren, en de verworven kennis in het moment te gebruiken om de situaties te begrijpen en in hun voordeel te gebruiken, met inbegrip van de mogelijkheid om risico’s te nemen.
Deze cognitieve reis in “utadel training” of “training in het donker” zoals het soms wordt genoemd, vindt niet bij alle kinderen plaats. Het lijkt een eigenschap te zijn die de meeste van de “opgeschoten kinderen”, die op latere leeftijd beter lijken te presteren, niet bezitten.
Handleidingen voor veerkrachtvaardigheden voor verschillende leeftijden en capaciteiten lopen gelijk op met cruciale oudereducatie. Hoe jong of oud een kind ook is, hij of zij zal de nodige vaardigheden en neurale verbindingen ontwikkelen om aan sport te doen; en naar de hoge doelen van atletische uitmuntendheid, het vermogen om zich verder te ontwikkelen en sociaal te blijven, wat elk kind moet ervaren. Op zeer jonge leeftijd kan het gemakkelijk zijn om in de modus te geraken van dingen doen en ervan genieten. Misschien heeft dit alleen maar sportiviteit vertaald tijdens het leren van feitelijke vaardigheden, als zij enige begeleiding hadden gekregen, later deze vaardigheden en dat ook nog in een leeromgeving van deelname en competitie.
Wanneer kinderen opgroeien en hun reactie op de wereld om hen heen veel meer een afspiegeling wordt van hun beloningen en bedreigingen, zijn zij in staat deze complexere werkelijkheid te vertalen naar doelen als deelname aan een sport, naar een leerplan dat tegemoet komt aan hun verlangen om klaar te zijn voor competitie, en ten slotte naar hun sociale waarden.
De keerzijde van deze situatie, en dit is het deel dat altijd ingewikkeld lijkt, waarvoor weer een ander niveau van training nodig is of een andere ingewikkelde uitleg van waarden en het effect op de psychologie van kinderen, wordt de allesbepalende kwestie die door veel coaches moet worden aangepakt. De belemmeringen voor de deelname van jongeren aan sport, of in het geval van lichamelijke activiteiten in het algemeen zelfs, lichamelijke activiteit om een duurzaam concurrentievoordeel te behalen, komen neer op de mentale voorbereiding en de uitvoering van de juiste mix van lichamelijke en mentale strategieën.
Enkele van de factoren waarmee een coach rekening moet houden zijn de volgende: de invloed die een kind op zijn eigen lichaam zal hebben; het verschil in kracht tussen de fysiek sterkere en de minder sterke; de motivatie van het kind; de oplettendheid van het kind; en tenslotte het respect voor de coach.
Wanneer een kind aan sport doet, heeft het vaak het gevoel dat het aan de verliezende hand is in de competitie tussen zichzelf en zijn/haar leeftijdsgenoten, en dit leidt er onvermijdelijk toe dat sommigen zichzelf de schuld geven. Het is dus aan de coach om het spel en de voorste patronen van hun kind te analyseren en Dale geeft een actieles op het juiste moment aan alle leden van zijn organisatie om na te denken over de problemen waarmee hun sporters te maken hebben en hoe zij deze omstandigheden kunnen veranderen door zichzelf en hun omgeving te veranderen.
Dale beschrijft de wetenschap van de prestatie van de geest als zijnde gebouwd op een zeer eenvoudig model. Hij legt uit dat sport Fuller Participatie in staat stelt om gedachten en ideeën volledig te stimuleren naar de bewuste geest te brengen, om het geheugen te helpen vormen.